.

De frustratie over een verloren jeugd komt tot uitbarsting als de ware gezinssituatie wordt ontvouwd.

In een chronologische vertelling komen we te weten onder welk gesternte de zoon is opgegroeid. Hij blijkt een buitenechtelijk kind te zijn en werd mogelijk daarom door zijn vader volledig genegeerd.

De geheimzinnige achtervolgingsscène tekent de afstandelijke verhouding tussen vader en zoon.

Wat de reden van de zoektocht naar het verleden van de zoon is, komen we niet te weten.

Maar ook in de laatste levensfase van zijn vader blijven de vragen onbeantwoord tot grote frustratie van de zoon.

Hoopgevend is als de zoon in het eindshot terugkomt op zijn oordeel..?

We zien mooi beweeglijk camerawerk met rijers en tilts.

Ook de fotografie en belichting zijn prima verzorgd.

Het te nadrukkelijke spel van de zoon doet een beetje afbreuk aan de integriteit van de film.

De trage montage maakt het geheel net te dramatisch.

Er zijn veel dialogen die het verhaal moeten vertellen.

Laat de camera het verhaal vertellen door gebruik te maken van kadrering, diverse camerastandpunten en shot-indeling per scène.

Waardering:                                   BRONS