.

Een portret over Frank die in de Abdij van Berne de bestemming van zijn leven vindt.

De reportage introduceert Frank zichzelf, met zijn verhaal over zijn werkzame verleden tot nu toe en waarom hij de keuze heeft gemaakt om zijn leven geheel in dienst te stellen van de orde van de Norbertijnen.

In chronologie van tijd en ontwikkelingen volgen we Frank tot en met zijn professie.

Het buitenbeeldse commentaar van Frank voegt veel informatie toe aan wat we zien.

De reportage is overzichtelijk in hoofdstukken verdeeld en deze worden aan elkaar verbonden door een voorgelezen strofe uit een toepasselijk gedicht.

Het tikkende raderwerk van een abdijklok symboliseert het tijdspad in het leven van Frank.

We zien mooi ingetogen camerawerk, met veel verstilde beelden in een tempo dat past bij het onderwerp.

De geluidsband is met zorg gemonteerd, waarbij de muziek ook nog eens de diverse periodes ondersteunt.

De vrouwenstem in een ‘mannenwereld’ wordt als minder geslaagd ervaren.

De film is een voorbeeld hoe een filmisch portret moet worden gemaakt. Het laat je in feite deelnemen aan het proces waarvoor Frank voor gekozen heeft; het is open en eerlijk zonder poespas.

Leuke details onderstrepen dit: het gekerfde hart in de boom en het shot waarbij zijn gevouwen handen rusten voor zijn onderlichaam.

Waardering:                                    ZILVER