.

Een speelfilm met als ondertoon een onmogelijke verhouding, of zoals een van de juryleden constateerde: een meisje dat troost zoekt bij een getrouwde man en dat moet je niet doen!

Het klassieke thema wordt in een lineaire structuur aangeboden: een eenzaam meisje (we zien nergens relaties of vrienden van haar) zoekt troost na het overlijden van haar vader.

De begripvolle brede schouder wordt gevonden bij een collega van haar vader.

De aantrekkingskracht van het meisje brengt de man in grote vertwijfeling. Zijn huidige relatie breekt, maar die met het meisje houdt ook geen stand.

We zien zeer goed camerawerk, met mooie close-ups, goed verstaanbare dialogen en prima acteerwerk.

De beelden vertellen ook het verhaal, zoals de scène met de zwarte rozen, de ring, de emoties van zijn vrouw.

De film is niet volgemetseld met muziek; integendeel, de voor de film gemaakte muziek werkt zeer ondersteunend.

De vrouw van de man is wel erg inschikkelijk in haar lot.

Dit had naar de mening van jury ‘harder op de man’ moeten worden gespeeld. De jury mist dat spanningsveld.

Waardering:                                   ZILVER