.

Een portret van een gewone maar toch bijzondere vrouw, die in haar vrijwilligerswerk het doel van haar leven vindt.

Aan de hand van wat zij doet, maakt de kijker langzaam maar zeker kennis met deze vrouw.

De viering van haar gouden bruiloft lijkt hierin niet te passen, maar geeft in feite aan hoe het gewone een plaatsbepalende functie in haar leven heeft.

De mevrouw vertelt wat haar motiveert voor dit werk en een voice-over geeft aanvullende informatie.

We zien een poëtische beeldenreeks, functioneel traag gemonteerd wat een welhaast serene sfeer geeft. Dit wordt nog versterkt door het bijna geheel weglaten van het live-geluid. Hierdoor raken we te veel los van de werkelijkheid.

De in beeld gespeelde harpmuziek doet de film in twee delen splitsen.

De recapitulatie aan het einde van de film is overbodig; de kijker heeft het immers allemaal kunnen zien en horen.

De maker is erin geslaagd een warm portret van een gewone vrouw te maken. Maar wie is de harpiste?

Waardering:                                   BRONS