Poëtische overpeinzingen over een verblijf in Noorwegen.

De shots in de tunnel vormen zowel het begin als het eind van de film.

Het middengedeelte kent willekeurige beelden van het Noorse landschap.

De opkomende vloed is mooi gefilmd.

De quasi-poëtische teksten overheersen de film. Ze zijn ingesproken in een geheel eigen, wat toonloze intonatie.

De teksten zijn doordrenkt met symboliek en geredeneerd vanuit een ‘hij’ (de Schepper) persoonsvorm.

De film heeft een eigen stijl, waarbij de cameravoering nog niet tot de verbeelding spreekt zoals de teksten dat wel doen.

Waardering:                                   BRONS