Mevrouw Coens, familie en overige aanwezigen,

Vandaag nemen wij afscheid van een zeer aimabel persoon. Iemand die met een grapje en een grolletje de sfeer wist op te fleuren in onze club van video-amateurs, op momenten dat deze even iets minder was. Voor heel even.

Als barcommissaris zorgde Nol er altijd voor dat de consumpties juist en tijdig werden afgerekend. In die hoedanigheid had hij dan ook contact met iedereen van onze club. Maar Nol was ook weer niet de persoon die op de voorgrond wilde treden. Hij bleef altijd achter in de zaal in de buurt van zijn consumptiebriefjes en bekeek films en presentaties van een afstand. Van daaruit kon hij alles goed volgen. En was je dan als groep serieus aan het discussiëren, dan deed hij een paar stappen naar voren en maakte de zaal aan het lachen met een grappige opmerking. Dat was dan zijn moment. Voor heel even. Want hij had ook gevoel voor het moment dat hij hiervoor koos. Nooit misplaatst.

Uiteraard maakte hij ook films. Iedereen bij onze club kent de film die hij maakte van Mondo Verde. De clubleden hadden als opdracht om een mooie film van Mondo Verde te maken. Maar Nol wist daar een eigen draai aan te geven door de filmers te filmen, en deze beelden ook nog van commentaar te voorzien. Geloof me, hij heeft ons goed in de maling genomen.

Nol was ook de persoon die de dingen in een ander daglicht plaatste. Als je eens een film had vertoond waarop enige kritiek kwam, en je liep in de pauze naar hem toe, dan zag hij in de gezichtsuitdrukking jouw gevoel en hij zei dan: Trek het je niet aan. Vind jij de film mooi? Vind jouw familie de film mooi? Ja. Nou… zei Nol dan. Dan is het een goeie film. Ja, dat was Nol.

En als je dan plots hoort dat hij op tragische wijze van ons is heengegaan dan schieten woorden tekort om de gevoelens uit te drukken die er zijn bij dit verlies. Een man die nog jaren in ons midden had moeten zijn, wordt dan ineens bij ons weggehaald. De verslagenheid binnen onze club is dan ook groot.

Jij was iedere bijeenkomst actief voor de club. Op normale bijeenkomsten als barcommissaris, en één keer per jaar ook als mede-organisator van onze gourmetavonden. Altijd keurig verzorgd. En met enige regelmaat kregen we ook een film te zien waarin jij een hoofdrol vervulde. Die had jij dan samen met je vriend Hans gemaakt. Heel toevallig van inhoud en heel leuk.

Afgelopen zondag heeft VIDEOOM de provinciale Interclub Ontmoeting gewonnen. Onze gevoelens hierbij zijn tweeledig. Enerzijds zijn we blij dat we deze prijs hebben gewonnen en anderzijds treuren wij om jouw heengaan. Maar misschien heb jij van daarboven toegezien op de jurering en je steentje hieraan bijgedragen, met een knipoog naar VIDEOOM. Voor heel even.

Nol, bedankt voor je opbeurende woorden. Bedankt voor je grappen en grollen. Bedankt voor wat je voor ons hebt gedaan. Jij was binnen onze club de vrolijke noot. Onze gedachten zullen in jouw films voortleven. Maar zeker niet voor heel even. Vaarwel. Wij zullen je missen.

Wij wensen mevrouw en familie heel veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.